En toen ging ik daten. Ja, daten zoals in afspreken-met-een-man. Geen blind dates, wel min of meer afgewogen uitjes met mannen waar ik eerst een aangenaam online contact mee had. Wat ik wilde was simpel: een avond weg van het alledaagse, me laten verstrooien door een aantrekkelijke man onder het nuttigen van een hapje, een
Ik haat ze. Ze zitten verschrikkelijk, passen niet achter mijn oren, glijden van mijn neus, belemmeren mijn zijzicht totaal en bovendien zien ze er nog vies uit ook. Ik bedoel niet hun looks, alhoewel die ook wel wat te wensen overlaat, maar wel dat ze onder de vlekjes zitten die je er ondanks hardnekkig wrijven
Als kind benijdde ik mijn klasgenootjes die duidelijk wisten wat ze wilden, waar ze goed in waren. Zij visualiseerden een duidelijke toekomst. Geen vragen, geen zoeken voor hen. Ik daarentegen, ik zwalpte rond. Ik kon een beetje vanalles, verspreidde mijn interesses wijd, maar raakte ook snel weer verveeld. Achteraf gezien lag mijn pad van in
We noemen elkaar de partygirls. Omdat we in ons hoofd nog steeds meisjes zijn. Omdat we graag eens een stapje in de wereld zetten. Omdat de boog niet altijd gespannen kan staan. We rennen niet van fuif naar feest naar festijn. Zo nu en dan spreken we gezellig af om samen een plek op te
Lees ik in de Nederlandse pers: éne mevrouw Dirks uitgeroepen tot geschiedenisleraar van het jaar. Hoera! De dame die de bijhorende foto siert, doet me meteen aan Marie Antoinette denken. Mijn verbeelding plaatst haar voor de klas, uitgedost in de bijpassende klederdracht van elke periode die ze verslaat. Vol passie en vuur hoor ik haar
Midden in de herfst, de grond bedolven onder kleurrijke blaadjes, de kilte van de avonduren vraagt om het haardvuur te ontsteken, de bank annex dekentje lonken. Voor mij de perfecte setting om er een boek bij te nemen. Als fervente boekenwurm kan ik in deze periode van het jaar niet anders dan eerst toe te